Huize Holtum

Haar droomkasteel had ze ontdekt in de smalle taille van Limburg, in het dorp Holtum. Hier stond haar droomkasteel, deels uit de 14^e en deels uit de 17^e eeuw, genaamd Huize Holtum.

Jaren van restaureren, klussen en opbouwen wisselden elkaar af. De kamers kregen al snel een mooie bestemming en werden gevuld door de geboorte van 2 zonen en 4 dochters. Het was een gezellige drukte van jewelste in en rondom Huize Holtum. De kinderen groeiden op met liefde voor alles uit de natuur, de tuin en dieren. Een beestenboel, van pony tot paard, konijn, gans Alfred, witte en zwarte zwanen, een witte geit, 2 schapen Tommie en Tessa, een kanarie, vissen etc. het leefde allemaal in harmonie rondom het landgoed.

Echter niet alle geluk blijft, want als de crisis in 2008 toeslaat, en haar man ernstig ziek wordt, moeten ze hun kasteel opgeven. 

Marie-José, woont op dat moment samen met haar man en kinderen in het kasteel waar elke hoek tot aan de nok gevuld is met veel oude en verzamelde spullen en kunst. Alle spullen moeten geordend worden en verhuisd naar hun nieuwe onderkomen. Op dat moment komen alle zes de kinderen met hun aanhang in actie, met vereende krachten zullen zij de enorme verzameling spullen van hun moeder helpen ordenen en verhuizen.

'Want', zo zegt Marie-José, 'als je spullen weggooit, sta je een deel van jezelf en je herinneringen af.'

Deze herinneringen zijn zeer belangrijk voor Marie-José omdat ze al heel vroeg in haar jonge leven afscheid heeft moeten nemen van haar beide ouders. Ze was toen pas 5 maanden oud en koestert alle herinneringen aan spullen die haar ouders hebben achter gelaten. Het zijn geen herinneringen die ze vanwege haar jonge leeftijd, zelf heeft kunnen opslaan in haar geheugen, maar een doosje met enkele dierbare persoonlijke voorwerpen die haar ouders haar hebben achter gelaten. Hun laatste reis was naar de Wereldtentoonstelling in Brussel in 1958. Op de terugreis zijn ze beiden verongelukt. “Hun reis mag niet voor niets zijn geweest…………. “ zegt Marie-José en nam een besluit om vooral iets van haar leven te maken en haar sporen achter te laten.

Haar creativiteit en de beeldende kunst hebben haar geholpen het verleden los te laten en het nieuwe te omarmen, om te gaan met verdriet en te kunnen genieten van haar interesse, wijsheid, authenticiteit, waardigheid en geluk.